هنگامى كه انسان چشم به عالم هستى مى گشاید، اولین صدایى كه به گوشش مى رسد، صداى گریه هاى خود اوست و پس از آن صداى شیرین مادر است كه او را به خود مى خواند. مادر مهربان فرزند عزیزش را در آغوش مى گیرد و با مهر و عطوفت خود با جملاتى شیرین و كودكانه با او سخن مى گوید و او را نوازش مى كند. این جملات و سخن ها در ضمیر ناخودآگاه كودك ثبت و ضبط مى شود و به مرور زمان، زبان مادرى اولین عامل در شكل گیرى شخصیت و فرهنگ و هویت فرد مى شود. در اینجا مى خواهم به اهمیت زبان مادرى از چند دیدگاه بپردازم تا برهمگان روشن شود كه آنجا كه زبان مادرى مى میرد، شخص نیز وجود حقیقى خود را از دست مى دهد و در كلام ساده از هویت خویش فاصله مى گیرد تا آنجا كه خود را در ورطه ى نابودى مى بیند و. . . 1- جنبه ى شخصى و شخصیتى همه ى روانشناسان و جامعه شناسان بر این باورند كه زبان مادرىاولین و مهمترین عامل در شكل گیرى شخصیت انسان است. از نظر روانشناسى اولین و مهمترین وسیله ى برقرارى ارتباط با افراد همین زبان مادرى است. انسان به زبان مادرى خود با دیگران رابطه ى عاطفى برقرار مى كند و خواسته ها ونیازها و آرزو هاى او ابتدا بر زبان مادرى جارى مى شود و مادر اولین شخصى است كه انسان با او چنین رابطه ى گرم و صمیمى برقرار مى كند. همانگونه كه انسان به زبان مادرى سخن مى گوید، در قالب زبان مادرى نیز فكر مى كند و مى اندیشد. تصمیم ها، آمال و آرزوها و.