این پل در سال 1347 توسط دو شرکت ایرانی و اتریشی، پی ریزی و پایه‌های بتونی آن اجرا و اسکلت فلزی و شاسی آن توسط آمریکایی‌ها انجام گرفت.

ساخت این پل در سال 1349 (1970 میلادی) توسط یک زن مهندس آلمانی به پایان رسیده است.

طول این پل 448 متر، طول ارک فلزی پل 223 متر و ارتفاع آن از سطح رودخانه قطور 118٫28 متر دارای 10 عدد پایه بتونی مسلح بوده که 6 عدد از این پایه‌ها به طرف خوی و 4 عدد از پایه‌های بتونی به سمت رازی است و در مجموع دارای 8 دهنه که به صورت اکس به اکس در امتداد هم گسترش یافته‌اند.

رنگ این پل فلزی در گذشته به رنگ قرمز بود و در زمان جنگ ایران و عراق جهت استتار از حمله هوائی عراق، به رنگ خاکی رنگ آمیزی شده است.

عراق در زمان هشت سال جنگ تحمیلی، به اهمیت استراتزیک این پل به عنوان پل ریلی ایران و اروپا پی برده بود، در نتیجه اقدام به 9 حمله هوایی و 6 دفعه بمباران این پل کرد که آسیب‌های زیادی بر پایه های فلزی و شاسی ها و پایه های بتنی آن در این حمله ها وارد شده و چندین شهید در این حملات تقدیم اسلام و انقلاب شد.

پس از اتمام جنگ تحمیلی، خسارات وارده بر این پل که 30 دردصد برآورد شده بود، توسط مهندسان ایرانی آغاز شد و در اردیبشهت 1374 مرمت کامل شد.

پل قطور در دره مصفا و بر روی رودخانه قطور قرار گرفته است و راه آهن ترانزیتی ایران به اروپا، از روی آن می گذرد.

این پل از پل های زیبا و منحصر به فرد خاورمیانه است و با اینکه از ساختمان آن بیش از 40 سال نمی گذرد و از پل های جدید الاحداث است، ولی به سبب عظمت و شکوهش و قرار گرفتن در درّه زیبا و خوش آب و هوای  قطور قابل توجه بوده، و روزانه به ویژه در ایّام نوروز و روزهای تعطیلی گردش گران زیادی را به سوی خود جلب می کند.

سعید فرجی خویی / تسنیم