قانون تشکیلات، وظایف و انتخابات شوراهای اسلامی کشور و انتخاب شهرداران مصوب 1/3/1375 و اصلاحات مصوب 27/8/1386 و 1382 به شرح زیر است:

فصل اول ـ تشکیــلات

ماده 1ـ به منظور پیشبرد سریع برنامه‌های اجتماعی، اقتصادی، عمرانی، بهداشتی، فرهنگی، آموزشی، پرورشی و سایر امور رفاهی از طریق همکاری مردم و نظارت بر امور روستا، بخش، شهر و شهرک، شوراهایی به نام شورای اسلامی روستا، بخش، شهر و شهرک بر اساس مقررات این قانون تشکیل می‌شود.

ماده 2ـ مقصود از «شورا» در این قانون شوراهای اسلامی روستا، بخش، شهر و شهرک می‌باشد.

ماده 3ـ دوره فعالیت هر شورا از تاریخ تشکیل چهار سال خواهد بود و انتخاب مجدد آنان بلامانع است.

ماده 4ـ تعداد اعضای شورای اسلامی روستاهای تا 1500 نفر جمعیت سه نفر و روستاهای بیش از 1500 نفر جمعیت و بخش پنج نفر خواهد بود.

ماده 5ـ در هر بخش شورای بخش با اکثریت نسبی از بین نمایندگان منتخب شوراهای روستاهای واقع در محدوده بخش تشکیل می‌شود و در صورتی که عضو معرفی شده از شورای روستا به عضویت اصلی و علی‌البدل شورای بخش انتخاب شود از عضویت شورای روستا خارج نخواهد شد.

ماده 6ـ شورای بخش پس از تشکیل حداقل سه چهارم شوراهای روستاهای تابع بخش تشکیل می‌گردد.

تبصره ـ از یک روستا بیش از یک نفر نباید در شورای بخش حضور داشته باشد و در صورتی که تعداد روستاهای بخش کمتر از پنج روستا باشد اعضای شورای بخش از میان مجموع اعضای شوراهای روستاها انتخاب خواهند شد و نهایت حداقل باید از هر روستا یک نفر انتخاب گردد.

یوردوم

ایسترم قیساجا تعریف ائیله یم

شهرتین یاییلیب هر یانا یوردوم

من سنین اوغلونام سن منیم آنام

آنانی دگیشمم جهانا یوردوم

شهرتین اوجالیب توتوب هر یانی

سولارین یئتیریر در مرجانی

داغلارین داشلارین زبرجد کانی

دوز گن لرین بنزر رضوانا یوردوم

شیرین سولارین وار کیمیا توپراغین

یئر آلتی قیناقلار دالدا بوجاغین

ایستی دیر سویوماز قیزغین اوجاغین

اود وورار خایینا، دوشمانا یوردوم

اؤزگه چیراغینا یاغ اولماق بسدیر

اؤزگه چیراغینا یاغ اولماق بسدیر 

حؤرمتلی اوستاد، بؤیوک شهریارا 

بیر الیمده قلم، بیر الده کاغاز

خیالیم بویلانیر دامدان، دوواردان

باشیمدا یار باغین گزمک هاواسی

قاپیلار باغلیدیر، یول تاپیم هاردان

حاصارین دالیندا کؤنول وئردییم

او یار بیر باغ سالیب، سویو بولوردان

هئیواسی کهروبا، ناری یاقوتدان

تاغی فیروزه دن، دیوانی گولدن

ماوی ائیوانیندا ساز چالیر زهره

بورجوندا یای چکیب، دایانیب کئیوان

لاییقی وار گیره م قصرینه من ده

قیللی پاپاغیملان، سینیق سازیملان؟

بیضای اردبیلی

میرزا صادق از شاعران بزرگ معاصر متولد 1226 شمسی در اردبیل متخلص به بیضا از شاعران معاصر اردبیل است.در سال 1226 شمسی در اردبیل متولد گردید. او شغل تجارت داشته و به وارد و صادر نمودن پوست بره اشتغال می ورزید. طبع شعر قوی و مطالعات زیادی داشته است. اشعارش غالبا به زبان ترکی و در مدایح و مرثیه سرایی اهل بیت بوده است. در گفته هایش ذوق عرفانی به چشم میخورد. و به گفته یکی از نوادگانش خود بیضا در ایام بیماری مشرف به موتش سروده هایش را که با مرکب نوشته شده بوده است درظرف آبی ریخته وشسته است.با این حال جسته گریخته ازاشعار او در یادداشتهای دیگران باقی مانده است.دو بیت زیر نمونه ای ازاشعار ترکی اوست.بیضاء در نفسیر قرآن شریف ، نهج البلاغه و آثار گرانپایه متقدمین از قبیل : سنائی ، عطار ، خاقانی ، سعدی ، حافظ ، مولوی ، فضولی و سایر قلمداران عرصه شعر و ادب و عرفان مطالعات عمیقی داشته ، در کنار این ذخایر و گنجینه های فنا ناپذیر علوم بیان و کلام ، عروض و بدیع و قافیه ، فلسفه و منطق و النهایه آنچه را که در پرورش روح بلند یک شاعر عارف ضرورت دارد به خوبی فرا گرفته است . میگویند مرحوم بیضاء به دلیل احاطه به علوم اسلامی و مسائل فقهی ، گاهی اوقات وکالت اشخاص را قبول و در دعاوی مطروحه در محاکم از حقوق موکلین خود دفاع میکرده است.

دیوان شعر استاد با نام ( کلام بیضای اردبیلی ) در 510 صفحه از سوی تنی چند از علاقمندانش گرد آوری و با همت هیأت اردبیل شناسی و صندوق قرض الحسنه مهدیه با یک پیشگفتار و سه مقدمه در خرداد سال 74 چاپ و منتشر گردید .

بیضادر سال 1301 شمسی در زادگاهش اردبیل در سن 75 سالگی دعوت حق را لبیک گفت ، جسمش در شهیدگاه بقعه شیخ صفی الدین اردبیلی ( آرامگاه شهدای جنگ چالدران ) به خاک سپرده شد و روحش به ملکوت اعلی پیوست.

قضـا کاتیبلـری دونیــا ائــویـن غمخـانـه یازمێشـلار

فراغت ایسته‌سـه هرکس اوْنی دیوانـه یازمێشـلار

خلیله حؤکم اوْلۇندێ تاکه اوْغلۇن کسمه قۇربانـێ

بـۇ قۇربانێ ازه‌ل گۆندن شه-ی-مردانـه یازمێشـلار

***************************

سنه ائی مدّعی گر عئشق حۆسئندی پیشـه

قوْرخما محشـه‌رده امـانـدی ایلـه‌مــه انـدیشـه

دۇت حۆسئن دامـه‌نینـی خاتمـه وئر تشویشـه

عاشیقون بیله‌م قبرده کئچه‌ر آسان گئجه‌سی

**********************

شعری دیگر از استاد بیضا که در اینترنت یافتم، فکر کنم از یادداشتهای آقای اصغر فردی باشد.

تـا آتش-ی-اشراره حۆسئن خئیمه‌سی یانـدێ

گۆن باتدێ، عدو یاتـدێ، شفق قـانـه بـوْیانـدێ

فـریاد-وْ-فغـــان جـــوهــر-ی-ذرّاتـــه داغێلـــدێ

آوای-ی-حۆسئن وای اودی هـر یـانـدا عیانــدی

بـۇ مـاتــم-ی-عظمـاییـده لاهـوتیلـه ناسـوت

حئیراندی، پریشاندی و انگشت به دهانـدی

تنهـا نـه قـراپـوش اوْلۇب کعبـه بـو غمـده

ناقوس-ی-کیلیساده ده فریـاد-وْ-فغـانـدی

خون-ی-حق-وْ-ناحق تؤکۆلۆب کرب-وْ-بلایه

شـرحــی مــرج البحـر و لا یلتقــی‌یانــدێ

تکفیـر ایلـه‌مـه گـر دیسه‌م الله حسین دور

واللهـی و بـالله ، او همیـن و بـۇ همـانـدی

من چکمه‌ره‌م ال دامن-ی-شاه-ی-شهدادن

شـاه-ی-شهـدا دامنـی مـافـوق-ی-جنانـدی

ای کاش اوْلا بیضـا سر-ی-کویینده غباری

هرچندکی بیضا ید-ی-بیضای-ی-زمانـدی

اکراد خود را ماد و آریایی میپندارند! این ادعا آنقدر مضحک و حتی مشمئز کننده است که سیاهپوستان خود را ژاپنی معرفی کنند! البته در این توضیح ژاپنی و سیاهپوست به خاطر جغرافیا و رنگ پوست مقایسه شده اند و نیت نویسنده به هیچ وجه به درایت و ضریب هوشی اشاره ای نمیکند.

اکراد چگونه میتوانند ماد باشند؟

برای ماد بودن، باید در جغرافیای ماد دارای ریشه بود. یعنی، بدون توضیحی افزونتر، میتوان مطمئن شد که مادها به هیچ عنوان شاخصه ای تحت عنوان کرد در خود نداشته اند. در جغرافیای ماد، هیچ سندی دال بر وجود کردیت در منطقه وجود ندارد. جالب اینکه، حتی اسامی که اکراد به خود خطاب میکنند نیز رگه هایی از فرهنگ قدرتمند و انکارناپذیر تورک یافت میشود.