نامهای حیوانات و حشرات به ترکی

1) حشرات
قوُرد قوُش: حشرات موذی
بؤجک: حشره
آری: زنبور
بال آریسی: زنبور عسل
میلچَک:مگس (چیبین  برگرفته از ترکی سومری)

منبع : سایت ادبی آنلام بیز

دورنانیوز- سرویس تاریخی و فرهنگی: بنا به ادعای کسروی و همفکران وی چون محمدعلی فروغی, اقبال آشتیانی, عبدالعلی کارنگ, جمال­ الدین و دیگران اگر گفته می­شود که بیشتر روستاهای باصطلاح آذری زبان بر اثر زور و اجبار و تحمیل از بین رفته­ اند و فقط چند روستای غیرترک در آذربایجان باقی مانده است, اولاً باید دلیل و برهان مستند و قانع­ کننده­ ای ارائه شود که این چهار روستای غیر ترک اطراف مرند در عین حالی که در میان هزاران روستای ترک در محاصره بوده ­اند چطور و با چه ابزاری از خود محافظت و دفاع کرده و مثل بقیه روستاهای غیرترک از بین نرفته­ اند؟!

اگر بقیه آبادیهای غیر ترک آذربایجان به زور و اجبار و تحمیل و یا به هر طریق غیر طبیعی دیگر از بین رفته­ اند منطق حکم می­کند که این چند تا روستا هم باید از بین می­رفتند, چه, وجود و ادامه حیات چند روستای غیر ترک در میان هزاران روستای ترک بدون داشتن ابزار مقاومت قابل قبول, مثلاً هنگام تهاجمات ترکها, آنهم در طول چندین قرن, غیر منطقی و غیر عقلانی به نظر می­رسد, مگر اینکه قبول کنیم ساکنین این روستاها در دوره­ هایی از تاریخ, و همانطوری که اشاره شد مثلاً در زمان انوشیروان ساسانی و یا در زمان دیگر حاکمان ایران از مکانهای اصلی خودشان از مناطق مرکزی و جنوبی و پهلوی زبان ایران برای حفظ منافع استراتژیک شاهان و به عنوان «چشم و گوش» پادشاهان پارس به این مناطق و مناطقی در آذربایجان شمالی و گرجستان کوچانده شده باشند[۱] و در طول قرون متمادی هم در کنار روستاهای ترک و بومی آذربایجان با حفظ زبان و لهجه محلی خود به زندگی مسالمت­ آمیز ادامه داده­ اند و هیچ تحمیل و اجباری هم ­جهت تغییر زبان و لهجه آنها در کار نبوده است. البته وجود بعضی از روستاهای تات و تالش زبان در پاره­ ای از مناطق آذربایجان چون خلخال و اردبیل و قزوین, به علت همجوار بودن این شهرها با استانها و مناطقی است که ساکنین بومی تات و تالش دارند.

 مقاله دکتر حسین محمدزاده صدیق، چاپ شده در پیک آذر، سال ۱۳۷۴

15- خود بزرگ خواهی

احساس کهتری پایدار سبب می‌شود، فرد آنچه را می‌خواهد از بیراهه به دست آورد و از این رو به «خود بزرگ‌خواهی» دست می‌یازد و با ایجاد کهتری در دیگران، استحقار خود را سرپوش می‌نهد.

عصبانیت جریان ملی گرایی ترکی‌ستیز از مواضع دکتر صدیق در این است که ایشان ماهیت ضد اسلامی و ضد انقلابی کسانی را که پشت نقاب «ایرانیت» مخفی شده‌اند، هویدا می‌کند. این‌ها در حالی از کوروش دروغین هاله‌ای دور خود تنیده‌اند و رضا خان را سرداری ایرانی قلمداد می‌کنند که در روزگار حکومت همین قلدر، دین‌مداران حق نفس کشیدن نداشته‌اند. اما باید دانست رؤیای کسانی که در چاپخانه‌های انگلیس کتاب‌های ضد فرهنگی ایران شاهنشاهی رضاخان و بهایی‌ها را چاپ می‌کنند، به تحقق نخواهد پیوست. ایران، سکولار نخواهد شد. اینان باید بدانند که تاریخ هیچ گاه عقبگرد نمی‌کند. باید قبول کنند که در بهمن ماه سال 1357 انقلاب کبیر اسلامی رخ داد و این انقلاب با تمام انقلابات دیگر که از درون پوسیدند، فرق می‌کند. اسلام هیچ وقت از درون نمی‌پوسد. این وعده‌ی الاهی است.

اینان باید بدانند که دیگر هرگز نمی‌توان بر طبل شوم نژادپرستی و ملی گرایی کوبید. به عبارت دیگر دیگر کسی نمی‌تواند همبستگی و یکپارچگی دینی و عقیدتی مسلمان‌های ایران را به محل نقد و گفت و گو تبدیل کند تا ایران فرهنگی اسلامی را تبدیل به تحکم نژادی شاهنشاهی بنماید تا منجر به تجزیه شود. اینان در اصل تجزیه‌طلبان اصلی هستند که روزگاری در لانه‌های حزب پان ایرانیسم لانه کردند و کشور را به سوی تجزیه سوق دادند. دکتر صدیق معتقد به «وحدت اسلامی» است نه وحدت فارسی. او می‌گوید وحدت زبانی حتی گویشوران یک زبان را هم زیر یک پرچم نمیتواند جمع کند چنان که یک فارسی زبان مسلمان با یک فارسی زبان بهایی و یک فارسی زبان مومن با یک فارسی زبان بی‌دین نمی‌توانند در کنار هم بنشینند چه برسد به ترک و کرد و بلوچ که زیر پرچم فارسی نمی‌آیند اما زیر پرچم اسلام می‌آیند زیرا که در اسلام سید قرشی با سیاه حبشی فرقی ندارد و برتری به زبان و نژاد نیست، بلکه به تقواست. از این روست که ملیگرایان ترکی ستیز میخواهند دکتر صدیق را با چند مقاله‌ی به ظاهر علمی از چشم اهل علم بیاندازند. شگرد بعدیشان انداختن این دانشمند خدوم از چشم مردم مسلمان است که این را نیز با توسل به شگردهایی در نوشته‌های اخیر مسعود مژدهی (امضای مستعار است) میتوان یافت.

استاده از نام مستعار به دلیل این است که تمامی سخنان شخص مذکور غیر قابل دفاع و اثبات است.

چندی پیش مطالبی در همین راستا در یکی از نشریات با امضای صریح رحیم نیکبخت میرکوهی چاپ شده بود.